Naar welke muziek luister jij op dit moment?

[ProfessorMelchior]

Vreemd eigenlijk hoe tijden veranderen.
Als je de afbeelding van deze L.P. hoes van Blind Faith nu op je computer hebt opgeslagen kun je gewoon in de problemen komen door de totaal hysterische reacties van het hedendaags moraal.

De clip van ADHD snap ik muziek-technisch, maar gaat ver voorbij het doel, waar muziek voor bedoeld is
Ik moest er wel om lachen, omdat ik nog vaak door vrienden wordt uitgelachen om het volgende:
een bevriende trompettist belt me op met de mededeling, dat hij zwaar griep heeft en niet op kan treden bij een bekende Free Bop Jazz-muzikant z'n band, waar hij is ingehuurd. Of ik "even" zijn plaats in wil nemen. Ik vertel hem nog, dat ik het hele repertoire van de goeie kerel en zijn band niet ken. 'Jij kan dat zonder meer uit de losse pols', kraakt hij en vertelt me in welk théater op welke tijd ik die avond moet zijn en verbreekt de verbinding.
Ik haast me om mijn kostuum en hoorn te grijpen, spring in de wagen en verdwijn. Bij het théater aangekomen is er geen parkeerplaats meer bij de artiesten-ingang en kan ik nergens anders parkeren. Na enige tijd rondracen prop ik mijn Amerikaan van groot formaat ergens in een steeg en ga in looppas richting théater. Het is laat!
Ik ruk de deur van de artiesten-ingang open, ren langs de kleedkamers naar de trap van het toneel ondertussen mijn trompet uit de koffer halend en beginnen aan te blazen, kom bij de coulissen, zie de musici op het podium staan en hoor een riedeltje op enkele gitaarsnaren gevolgd door onduidelijk gepiep op een alt-saxofoon, waarna de drummer wat roffelt.
Met een blij hoofd stap ik in het volle licht het toneel op en spreek geheel op mijn gemak: 'Ik dacht al dat ik te laat was. Goed dat jullie nog staan te stemmen!' en zet mijn mondstuk aan mijn mond om hieraan bij te gaan dragen.
Ik had beter eerst opzij kunnen kijken, want vanuit de zaal barst een bulderend gelach los.
Het optreden bleek al een kwartier onderweg!
Het grote Jazz-fenomeen zond me een vernietigende blik toe en heeft zeer zeker in gedachten gewenst, dat ik ter plekke dood zou neervallen. Ik ben braaf mee gaan staan toeteren, maar bij een vrolijke nazit later in de kleedkamers hoefde ik niet meer aan te schuiven.
Ik ben de wagen maar gaan zoeken en huiswaarts gereden.

 

[Yainderidoo]

Van mij mag je nog heel veel meer van die verhalen vertellen!

 

[Texman]

Hahahahahahahahaha....humor!!

Zo rond de tijd dat ik 18 jaar was...ging ik altijd naar de platenzaak...en zocht op die speciale vaak getekende (of zoiets) hoezen...vaak waren dat albums waar synthesizers ook werden gebruikt. Ik was in die tijd gek op elektronische muziek. Een voorbeeld van zo'n albumcover was "Moonmadness" van Camel. Niet allemaal echt electronisch maar ze maakten wel gebruik van de synths. Hieronder....met een verrukkelijke synth solo!

Zowel Camel als Blind faith heb ik als LP in mijn collectie top albums

 

[Yainderidoo]

Dat kan niet anders dan een geweldige collectie zijn....wat een smaak heeft die @Texman zeg

 

[ProfessorMelchior]

Gesproken over paniek tijdens optredens:

Klassiek pianiste Maria Joao Pires is uitgenodigd om een concert te geven in Amsterdam met muziek van Mozart.
De dirigent heeft echter een fout gemaakt en met het orkest een stuk ingestudeerd, dat een jaar ervoor reeds gegeven was.
Als het orkest begint te spelen, deelt Pires dit aan de dirigent mede, maar die heeft zo'n onverstoorbaar ego, dat hij haar "even" vraagt om dit gehele orkeststuk dan maar even uit haar hoofd te spelen, aangezien zij geen partituur heeft om van te lezen.
Als ik het zie krijg ik spontaan klotsende oksel, dus kijk en stel je de paniek voor…en het ongelooflijk menselijk geheugen.

 

[Texman]

Dat kan niet anders dan een geweldige collectie zijn....wat een smaak heeft die @Texman zeg

Heb je wel eens gehoord van Caravan. Deze band was ook heel populair in de zelfde tijd als Camel.

 

[Yainderidoo]

Jazeker heb ik van hun gehoord. Ik kende vroeger iemand die uit liefde voor de band de naam "Caravan" als nickname binnen een spel gebruikte. Caravan voor en na bij die man. Heel aardige man overigens. Één keer in de zoveel tijd schiet Caravan me weer te binnen en zoek ze op op youtube...want ik heb er zelf niks van. Ik luister alleen op speciale momenten naar bepaalde muziek. Heeft denk ik vooral ook met HSP te maken. Deze week in een gesprek met de Prof kwam de naam Johny Cash voorbij..die man brengt bij mij een bepaald gevoel boven..ik weet het niet...ik voel zijn "leven" dwars door alles heen. Meestal als ik somber ben vind ik het prettig om naar zijn ellende te luisteren. Muziek moet bij mij vooral gevoel meebrengen. En dat is voor ieder weer anders. Heden ten dage is er nogal wat van die domme nietszeggende troep die er niet toe doet. Maar ja....als iets je afstoot...doet het ook wat met je...maar dat is dan niet wat je zoekt/voelt. Nou tot zover maar weer van mij.
[DOUBLEPOST=1568709775][/DOUBLEPOST]

Gesproken over paniek tijdens optredens:

Als ik dit zo zie...en met de camera's EN geluid op de juiste plekken....kan ik bijna niet geloven dat echt is??

 

[Texman]

Muziek heeft een hele speciale plek in mijn leven.
Mijn eerste 45 toeren singel kocht ik toen ik een jaar of 12 was (Atlantis van The Shadows).
Wat als een leuke hobby begon is naderhand behoorlijk uit de hand gelopen.
In de buurt waar ik woonde hadden wij een klein import zaakje waar iedere zaterdag muziek liefhebbers samen kwamen om naar nieuwe platen te luisteren.
Van "" Kees" de eigenaar van de zaak kon je er een biertje bij krijgen. We spraken over van alles en nog wat b.v. als we naar een concert van Pink Floyd e.d.
geweest waren. Kees was een wandelende muziekencyclopedie en zeer begaan met zijn klanten. Hij wist waar ik van hield en bracht ongevraagd nieuwe Lp's van mijn favoriete bands voor me mee. In die tijd heb ik ook de basis gelegd van mijn zeer omvangrijke verzameling Lp's en Cd's
Kees is helaas veel te vroeg overleden maar velen zullen aan hem goede herinnering bewaren .
[DOUBLEPOST=1568714284][/DOUBLEPOST]Die is een prachtig nummer van Jordan Davis (Country muziek) jammer dat er in Nederland weinig aandacht voor dit soort muziek is.

 

[ProfessorMelchior]

@Yainderidoo is van de gekke verhalen, dus voor hem: Johnny Cash.

Wayne Perk schreef ooit een song voor Johnny Cash dat handelt over een man, die werkt aan de lopende band in de fabriek van Caddilac Automobiles en graag zo'n wagen zou bezitten, maar er met zijn salaris geen kan aanschaffen, dus smokkelt hij iedere dag een klein stukje mee in zijn broodtrommel. Het duurt natuurlijk vele jaren, voordat hij alles compleet heeft en na het monteren ziet de wagen er vreemd uit; een koplamp uit het ene jaar, de tweede uit een geheel ander en ga zo maar door. On Piece At A Time!

Ik tourde in 1981 met mijn band door de V.S. en we kwamen op een gegeven moment aan in Hendersonville, Tennessee.
De bandleden wilden het daar gevestigde Johnny Cash Museum bezichtigen en aangezien het prachtig weer was en mijn interesse niet zo ver ging, bleef ik hangend tegen een geparkeerde wagen een peuk roken, terwijl de band naar binnen marcheerde.
Enige tijd later komt er een kerel het terrein oplopen, die recht op me af komt en kwaad vraagt of ik het normaal vind om met mijn vette handen op die wagen te leunen. De goede man is een kop groter dan ik en het valt me op, dat hij een enorm straatvechters-hoofd bezit, maar brutaal als ik toen was, vraag ik wat hij daar dan mee te maken heeft en dat ik prima sta te hangen.
'Omdat het míjn wagen is!', blaft hij en op dat moment denk ik: 'Shit, dat is Johnny Cash'.
Ik pruttel een verontschuldiging en begin met mijn mouw de handafdrukken van de wagen te poetsen, terwijl Cash wegbeent en het museum binnengaat. Even later komen de bandleden vrolijk naar buiten en vertellen, dat Johnny Cash zelf aanwezig is. 'Ja, dat weet ik, want ik heb me net stom gedragen', begin ik uit te leggen en zie direct Cash uit het museum komen en rechtstreeks op me af lopen.
Nou zullen we het gaan hebben, denk ik nog en dan legt Cash een zeer grote hand op mijn schouder en zegt: 'Sorry knul, mijn vader is vannacht overleden en ik ben een beetje chagrijnig'. Ik stamel, dat ik het begrijp, condoleer hem met het verlies van zijn vader en verontschuldig me voor het feit, dat ik zijn wagen heb staan bevetten.
Om het goed te maken nodigt Cash ons uit om 's avonds bij hem thuis in Hendersonville iets te komen drinken en dat hebben we ook gedaan, wat een zeer relaxte avond en nacht opleverde.
Het contact is gebleven, we hebben elkaar nog regelmatig bezocht en we hebben vaak om het vreemde voorval gelachen.

 

[Joep]

een bevriende trompettist belt me op met de mededeling, dat hij zwaar griep heeft en niet op kan treden bij een bekende Free Bop Jazz-muzikant z'n band, waar hij is ingehuurd. Of ik "even" zijn plaats in wil nemen.....

Fantastisch verhaal. Dat kan geloof ik jouw alleen overkomen.

@Yainderidoo en @Texman Geweldige tijd was dat. Ik deed hetzelfde toen ik 18 jaar was. Elke week naar de platenzaak om nieuwe (oude en 2dehands) platen te kopen. Ik leefde er toen de tijd voor. Dat was wel een aantal jaren later dan toen jullie dat deden neem ik aan. In de loop van de jaren 90 ging ik steeds meer muziek digitaliseren op mijn computer. Vanaf ongeveer 2000 speelds ik alleen nog maar muziek vanaf mijn computer die is aangesloten op mijn versterker. Na jaren stof verzamelen heb ik afscheid genomen van mijn platen en CD verzameling, ze stonden alleen maar is in de weg en ik ben niet zo sentimenteel dat ik daar waarde aan hecht, het gaat mij puur om de muziek en die staat allemaal op mijn computer.
Toch is het soms wel jammer. Hoewel ik nu veel meer muziek heb op mijn computer dan dat ik ooit op plaat en CD had ben ik een stukje van de hobby kwijt geraakt. Het spannende bezoek aan platen zaken en beurzen. Dat was echt een leuke tijd.

Gesproken over paniek tijdens optredens:....

Wat een drama! Prachtig om te zien. Vroeger maakte ik ook wel zelf muziek, amateur niveau hoor Ik heb nooit van blad muziek kunnen spelen, wel geprobeerd, maar niet gelukt. Ik snap best dat het moeilijk is om een heel piano concert in je hoofd te stampen, maar dat zou voor mij de enige manier zijn om überhaupt iets te spelen.

Heden ten dage is er nogal wat van die domme nietszeggende troep die er niet toe doet...

Ik snap helemaal wat je bedoeld. Niet voor niets luister ik veel muziek van (ver) voor mijn tijd. Toch vind ik ook dat er bij de moderne muziek veel juweeltjes tussen zitten hoor. Neem nou bijvoorbeeld de muziek van Röyksopp. Ok , het is al weer 5 jaar terug, maar je kan het toch wel onder hedendaagse muziek rekenen toch?

Het lijkt me niet iets om gezellig naar toe te gaan bij een concert, dan zie ik toch liever een "echte" band, maar ik vind het heerlijke muziek om in weg te dromen als ik thuis zit.
[DOUBLEPOST=1568723272][/DOUBLEPOST]

@Yainderidoo is van de gekke verhalen, dus voor hem: Johnny Cash....

Van mij mag je ook vooral doorgaan met deze verhalen. Ik lig telkens in een deuk met jou.

 

[Texman]

@Yainderidoo is van de gekke verhalen, dus voor hem: Johnny Cash.

Wayne Perk schreef ooit een song voor Johnny Cash dat handelt over een man, die werkt aan de lopende band in de fabriek van Caddilac Automobiles en graag zo'n wagen zou bezitten, maar er met zijn salaris geen kan aanschaffen, dus smokkelt hij iedere dag een klein stukje mee in zijn broodtrommel. Het duurt natuurlijk vele jaren, voordat hij alles compleet heeft en na het monteren ziet de wagen er vreemd uit; een koplamp uit het ene jaar, de tweede uit een geheel ander en ga zo maar door. On Piece At A Time!

Ik tourde in 1981 met mijn band door de V.S. en we kwamen op een gegeven moment aan in Hendersonville, Tennessee.
De bandleden wilden het daar gevestigde Johnny Cash Museum bezichtigen en aangezien het prachtig weer was en mijn interesse niet zo ver ging, bleef ik hangend tegen een geparkeerde wagen een peuk roken, terwijl de band naar binnen marcheerde.
Enige tijd later komt er een kerel het terrein oplopen, die recht op me af komt en kwaad vraagt of ik het normaal vind om met mijn vette handen op die wagen te leunen. De goede man is een kop groter dan ik en het valt me op, dat hij een enorm straatvechters-hoofd bezit, maar brutaal als ik toen was, vraag ik wat hij daar dan mee te maken heeft en dat ik prima sta te hangen.
'Omdat het míjn wagen is!', blaft hij en op dat moment denk ik: 'Shit, dat is Johnny Cash'.
Ik pruttel een verontschuldiging en begin met mijn mouw de handafdrukken van de wagen te poetsen, terwijl Cash wegbeent en het museum binnengaat. Even later komen de bandleden vrolijk naar buiten en vertellen, dat Johnny Cash zelf aanwezig is. 'Ja, dat weet ik, want ik heb me net stom gedragen', begin ik uit te leggen en zie direct Cash uit het museum komen en rechtstreeks op me af lopen.
Nou zullen we het gaan hebben, denk ik nog en dan legt Cash een zeer grote hand op mijn schouder en zegt: 'Sorry knul, mijn vader is vannacht overleden en ik ben een beetje chagrijnig'. Ik stamel, dat ik het begrijp, condoleer hem met het verlies van zijn vader en verontschuldig me voor het feit, dat ik zijn wagen heb staan bevetten.
Om het goed te maken nodigt Cash ons uit om 's avonds bij hem thuis in Hendersonville iets te komen drinken en dat hebben we ook gedaan, wat een zeer relaxte avond en nacht opleverde.
Het contact is gebleven, we hebben elkaar nog regelmatig bezocht en we hebben vaak om het vreemde voorval gelachen.

Dat is een prachtig verhaal Prof.

 

[ProfessorMelchior]

Net even aandachtig naar Rukkiesop geluisterd @Joep en je moet juist wel naar zo'n concert toe!
Een paar Breezers naar binnen werken, enkele "wat-is-iedereen-lief"pilletjes er achteraan, de dansvloer op, armen in de lucht en wapperen met die baard.

 

[Joep]

Net even aandachtig naar Rukkiesop geluisterd @Joep en je moet juist wel naar zo'n concert toe!
Een paar Breezers naar binnen werken, enkele "wat-is-iedereen-lief"pilletjes er achteraan, de dansvloer op, armen in de lucht en wapperen met die baard.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat nog nooit gedaan heb. Ik heb al heel veel concerten gezien met "echte" muzikanten, dat doe ik nog steeds af en toe, maar een beetje trippen op de dansvloer met dat genre nog nooit. Misschien is het wel wat.

 

[zenn]

armen in de lucht en wapperen met die baard.

En gaan! Dat word gewoon DE nieuwe move!

 

[ProfessorMelchior]

Hahaha, cool !!!
Moeten we een keer bij een Baardborrel gaan doen.

 

[Texman]

En gaan! Dat word gewoon DE nieuwe move!

Dit is echt geweldig Tommy Franklin is een heer bijzonder mens.
Iedereen wordt vrolijk als hij danst. Een tijdje terug kwam ik hem al tegen op You Tube.
[DOUBLEPOST=1568735260][/DOUBLEPOST]

Fantastisch verhaal. Dat kan geloof ik jouw alleen overkomen.

@Yainderidoo en @Texman Geweldige tijd was dat. Ik deed hetzelfde toen ik 18 jaar was. Elke week naar de platenzaak om nieuwe (oude en 2dehands) platen te kopen. Ik leefde er toen de tijd voor. Dat was wel een aantal jaren later dan toen jullie dat deden neem ik aan. In de loop van de jaren 90 ging ik steeds meer muziek digitaliseren op mijn computer. Vanaf ongeveer 2000 speelds ik alleen nog maar muziek vanaf mijn computer die is aangesloten op mijn versterker. Na jaren stof verzamelen heb ik afscheid genomen van mijn platen en CD verzameling, ze stonden alleen maar is in de weg en ik ben niet zo sentimenteel dat ik daar waarde aan hecht, het gaat mij puur om de muziek en die staat allemaal op mijn computer.
Toch is het soms wel jammer. Hoewel ik nu veel meer muziek heb op mijn computer dan dat ik ooit op plaat en CD had ben ik een stukje van de hobby kwijt geraakt. Het spannende bezoek aan platen zaken en beurzen. Dat was echt een leuke tijd.


Wat een drama! Prachtig om te zien. Vroeger maakte ik ook wel zelf muziek, amateur niveau hoor Ik heb nooit van blad muziek kunnen spelen, wel geprobeerd, maar niet gelukt. Ik snap best dat het moeilijk is om een heel piano concert in je hoofd te stampen, maar dat zou voor mij de enige manier zijn om überhaupt iets te spelen.


Ik snap helemaal wat je bedoeld. Niet voor niets luister ik veel muziek van (ver) voor mijn tijd. Toch vind ik ook dat er bij de moderne muziek veel juweeltjes tussen zitten hoor. Neem nou bijvoorbeeld de muziek van Röyksopp. Ok , het is al weer 5 jaar terug, maar je kan het toch wel onder hedendaagse muziek rekenen toch?

Het lijkt me niet iets om gezellig naar toe te gaan bij een concert, dan zie ik toch liever een "echte" band, maar ik vind het heerlijke muziek om in weg te dromen als ik thuis zit.
[DOUBLEPOST=1568723272][/DOUBLEPOST]
Van mij mag je ook vooral doorgaan met deze verhalen. Ik lig telkens in een deuk met jou.

Ik luister ook graag naar nieuwe muziek. De huidige generatie muzikanten laat zich vaak inspireren door muziek van vroeger.
En dat levert soms hele verrassende muziek op. De symfobands van tegenwoordig zoals RWPL zijn gewoon fantastisch en zo zijn er nog veel meer.

 

[Yainderidoo]

@Yainderidoo is van de gekke verhalen, dus voor hem: Johnny Cash.

 

[ProfessorMelchior]

Net even zitten geinen met @Yainderidoo over Danny Kaye en Kay Starr.

Kay is toch wel een van mijn favoriete zangeressen.
Haar carrière startte op 7-jarige leeftijd en ze was "ghost singer" voor Billie Holiday, dus ze zong de platen in en dan kon de ster bepalen of het wel tot haar repertoire kon worden toegevoegd.
Kay had een stem als een orkaan en was een lekker gek wijf. Ze dronk als een bootwerker, rookte als een stoomlocomotief en als je na een optreden met haar nog even de stad onveilig ging maken, dan zat zij nog moppen te tappen, terwijl de rest al laveloos tegen de bar hing.
Ze is extreem oud geworden. Ergens in de 90.

Eén van haar grote hits is Side By Side.
Gitarist Les Paul had na zijn uitvinding van de electrische gitaar ook nog maar even de meersporenrecorder uitgevonden (en daarna de echo-kamer en nog veel meer), dus Kay kon bij dit lied helemaal los gaan door een duet met haarzelf te zingen.

 

[Texman]

Ja dit ken ik nog heerlijke muziek

 

[Yainderidoo]

Deze Kay is best wel oké!