Who cares?
Zelf ben ik een voorstander van privacy en zeker als men van overheidswege, belastingdienst, zorgverzekeraar, provider mee wil kunnen lezen om de "service" te verbeteren of om zgn. veiligheidsoverwegingen of bestrijding van de criminaliteit. Argument is hier altijd: je hebt toch niets te verbergen? Natuurlijk wel, dat heeft iedereen, anders zou je ieders dagboek mogen lezen, zijn of haar bankafschriften op kunnen vragen of op de rand van iemands bed een kop koffie gaan zitten drinken en een kletspraatje houden, als die met de partner pret aan het maken is! En zoveel veiliger of minder crimineel lijkt de wereld niet te worden, toch?
Echter in deze tijd van Facebook, Instagram, Pinterest, Whats App en uiteraard Baardforum zijn Andy Warhol's "15 minutes of fame" allang uitgegroeid tot een beeld- en teksthistorie van ieder individue.
Plaats alleen de foto's en teksten, die eenieder zou mogen bekijken en er kan weinig fout gaan. Bedenk dat we in een tijdspanne leven, waarin je gezicht en interesses digitaal ge-archieveerd kunnen worden tot na ons wereldlijk heengaan, wat interessant is. Tot zo'n anderhalve eeuw geleden moest men d.m.v. geschilderde portretten, onduidelijke etsen en met ganzenveer geschreven verslagen proberen uit de anonimiteit te komen. Welk een gemis voor de vele musici en componisten, wier klanken verloren zijn gegaan, voordat men de geluidsdragers had ontwikkeld.
[DOUBLEPOST=1470581877][/DOUBLEPOST]Misschien een leuk voorbeeld: de kunstenaar -wiens naam ik om redenen van privacy niet bekend zal maken- van dit schilderij van Napoleon Bonaparte, dat na zijn dood vervaardigd is, had geen flauw idee hoe zijn model er uitgezien moet hebben en heeft toen voor het gemak zijn eigen tronie er maar ingeschilderd. We zitten dus al vele decennia naar een kop te kijken, waarvan we dachten, dat het Napoleon was.