Geus
Baard
Dag behaarde mannen,
Bij deze wil ik me even voorstellen: broeder Geus. Ik werk als verpleegkundige/sociotherapeut in de forensische psychiatrie in het oosten van het land. Ik ben 43 jaar oud en was vroeger best met mijn uiterlijk bezig. Het was new wave en ik schuurde tegen de punk-/kraakbeweging aan. Een grote kuif was mijn trots en die wilde nog weleens van (onnatuurlijke) kleur verschieten.
In 1990 verschenen de eerste tattoo en piercing, in een tijd dat tattoo's door de massa nog werden verafschuwd. De (neus)piercing werd gezet bij een Hindoestaanse juwelier omdat er nog geen piercingshops waren en de Nederlandse juwelier er niet aan wilde.
In de loop der jaren is de aandacht voor mijn uiterlijk afgezwakt, de nadruk kwam te liggen op praktisch. Alles moest vooral praktisch en functioneel zijn. Door een gezonde dosis testosteron is de kuif helaas langzaam verdwenen. Mijn kleding heeft zich geëvolueerd tot een soort uniform: al mijn bovenkleding is zwart, alle broeken zijn blauwe 501's, met daaronder zo stevig mogelijke bergschoenen. En de neuspiercing bevat vanwege mijn werk het kleinste, zilveren knopje dat er te krijgen is.
Afgelopen najaar realiseerde ik me dat ik er eigenlijk al 15 jaar precies hetzelfde bij loop. En omdat de rest wel veranderd is, was ik eigenlijk best onopvallend geworden. Niet dat dat me op zich boeit, maar ik kreeg wel zin om wat veranderingen door te voeren.
Ik heb weer een ringetje gehaald voor in mijn neus en een documentaire over Schorem gaf mij de inspiratie om wat te doen met het haar aan de onderkant van mijn hoofd. Je moet wat als het bovenop niet meer lukt.
Vanaf kerst heb ik de boel laten staan. Dat heb ik weleens eerder geprobeerd, maar ik ben nooit door de jeukfase heen gekomen. Nu, gemotiveerd, is dat wel gelukt, al was het soms pittig, hoor... Ik ben twee keer bij mijn vertrouwde kapper geweest. Die meiden zeiden er verstand van te hebben, doen interessant, knippen een beetje langs de randen, maar het blijft er niet uitzien. Vorige week bij Bas van Baard en Haar in Hengelo geweest en geweldig! Eindelijk ziet het er uit als een echte, nette baard en het was voor het eerst in mijn leven dat ik echt plezier had in een kappersbezoekje.
Ik krijg veel leuke reacties op de baard, vooral ook vanwege de kleuren. Ik ben boven blond, de baard is vooral rood met grijs met hier en daar nog een blonde of donkere haar.
Op dit forum hoop ik vooral veel info (zinnig of onzinnig) te vergaren en wie weet kan ik vanuit mijn vakgebied nog wat bijdragen.
Behaarde groet, Geus (Mark)
Bij deze wil ik me even voorstellen: broeder Geus. Ik werk als verpleegkundige/sociotherapeut in de forensische psychiatrie in het oosten van het land. Ik ben 43 jaar oud en was vroeger best met mijn uiterlijk bezig. Het was new wave en ik schuurde tegen de punk-/kraakbeweging aan. Een grote kuif was mijn trots en die wilde nog weleens van (onnatuurlijke) kleur verschieten.
In 1990 verschenen de eerste tattoo en piercing, in een tijd dat tattoo's door de massa nog werden verafschuwd. De (neus)piercing werd gezet bij een Hindoestaanse juwelier omdat er nog geen piercingshops waren en de Nederlandse juwelier er niet aan wilde.
In de loop der jaren is de aandacht voor mijn uiterlijk afgezwakt, de nadruk kwam te liggen op praktisch. Alles moest vooral praktisch en functioneel zijn. Door een gezonde dosis testosteron is de kuif helaas langzaam verdwenen. Mijn kleding heeft zich geëvolueerd tot een soort uniform: al mijn bovenkleding is zwart, alle broeken zijn blauwe 501's, met daaronder zo stevig mogelijke bergschoenen. En de neuspiercing bevat vanwege mijn werk het kleinste, zilveren knopje dat er te krijgen is.
Afgelopen najaar realiseerde ik me dat ik er eigenlijk al 15 jaar precies hetzelfde bij loop. En omdat de rest wel veranderd is, was ik eigenlijk best onopvallend geworden. Niet dat dat me op zich boeit, maar ik kreeg wel zin om wat veranderingen door te voeren.
Ik heb weer een ringetje gehaald voor in mijn neus en een documentaire over Schorem gaf mij de inspiratie om wat te doen met het haar aan de onderkant van mijn hoofd. Je moet wat als het bovenop niet meer lukt.
Vanaf kerst heb ik de boel laten staan. Dat heb ik weleens eerder geprobeerd, maar ik ben nooit door de jeukfase heen gekomen. Nu, gemotiveerd, is dat wel gelukt, al was het soms pittig, hoor... Ik ben twee keer bij mijn vertrouwde kapper geweest. Die meiden zeiden er verstand van te hebben, doen interessant, knippen een beetje langs de randen, maar het blijft er niet uitzien. Vorige week bij Bas van Baard en Haar in Hengelo geweest en geweldig! Eindelijk ziet het er uit als een echte, nette baard en het was voor het eerst in mijn leven dat ik echt plezier had in een kappersbezoekje.
Ik krijg veel leuke reacties op de baard, vooral ook vanwege de kleuren. Ik ben boven blond, de baard is vooral rood met grijs met hier en daar nog een blonde of donkere haar.
Op dit forum hoop ik vooral veel info (zinnig of onzinnig) te vergaren en wie weet kan ik vanuit mijn vakgebied nog wat bijdragen.
Behaarde groet, Geus (Mark)
