Het off-topic topic - Slow chat

Yainderidoo zei:

Er is hier één iemand die je dat kan vertellen....hij gebruikt dan waarschijnlijk iets wat lijkt op dit:

Klik om te vergroten...

zenn zei:

Taken in 1967 by Rocco Morabito, this photo called “The Kiss of Life” shows a utility worker named J.D. Thompson giving mouth-to-mouth to co-worker Randall G. Champion after he went unconscious following contact with a low voltage line. They had been performing routine maintenance when Champion brushed one of the low voltage lines at the very top of the utility pole. His safety harness prevented a fall, and Thompson, who had been ascending below him, quickly reached him and performed mouth-to-mouth resuscitation. He was unable to perform CPR given the circumstances, but continued breathing into Champion’s lungs until he felt a slight pulse, then unbuckled his harness and descended with him on his shoulder. Thompson and another worker administered CPR on the ground, and Champion was moderately revived by the time paramedics arrived, eventually making a full recovery. What’s even more incredible is Champion not only survived this thanks to Thompson, but he lived an extra 35 years. He died in 2002 at 64 years old. Thompson is still alive today.

Bron: https://historydaily.org/story-behind-iconic-kiss-life-photo

Klik om te vergroten...

Joep zei:

Dank je @zenn Dit maakt het verhaal dat de foto verteld helemaal compleet. Ik zou er anders maar van wakker blijven liggen hoe dat afgelopen is.

Ik heb zelf ook we eens een heftige schok gehad. Tijdens mijn werk stond ik op een vouwtrap en had een geaarde leiding vast van het sprinklersysteem boven het systeemplafond. Op een gegeven moment raakte ik een bout aan die in een spanningsrail was geschroefd, waar normaal gesproken geen spanning op hoort te staan. Doordat één of andere onverlaat er een te lange bout ingedraaid had stond daar dus wel spanning op. Ik kreeg een schok en viel van mijn trap, maar doordat mijn spieren verkrampte bleef ik aan de sprinklerleiding hangen. Ik heb daar minimaal een paar seconden aan gehangen, want uiteindelijk ben ik met mijn benen -die niet verkrampt waren- heen en weer gaan slingeren. Door het slingeren ben ik losgeschoten en als een zoutzak naar beneden gevallen. Ik heb wel vaker een schok gehad, maar deze keer dacht ik werkelijk een moment dat ik dood ging. Ik heb daar nog lang nachtmerries van gehad en ben ook ruim een week uitgeput geweest. Verder had ik gelukkig niets op een vreemde wond over mijn hele rechter onderarm na. Ik ben er nooit achter gekomen op welk moment die ontstaan is.

Klik om te vergroten...

Joep zei:

Dank je @zenn Dit maakt het verhaal dat de foto verteld helemaal compleet. Ik zou er anders maar van wakker blijven liggen hoe dat afgelopen is.

Ik heb zelf ook we eens een heftige schok gehad. Tijdens mijn werk stond ik op een vouwtrap en had een geaarde leiding vast van het sprinklersysteem boven het systeemplafond. Op een gegeven moment raakte ik een bout aan die in een spanningsrail was geschroefd, waar normaal gesproken geen spanning op hoort te staan. Doordat één of andere onverlaat er een te lange bout ingedraaid had stond daar dus wel spanning op. Ik kreeg een schok en viel van mijn trap, maar doordat mijn spieren verkrampte bleef ik aan de sprinklerleiding hangen. Ik heb daar minimaal een paar seconden aan gehangen, want uiteindelijk ben ik met mijn benen -die niet verkrampt waren- heen en weer gaan slingeren. Door het slingeren ben ik losgeschoten en als een zoutzak naar beneden gevallen. Ik heb wel vaker een schok gehad, maar deze keer dacht ik werkelijk een moment dat ik dood ging. Ik heb daar nog lang nachtmerries van gehad en ben ook ruim een week uitgeput geweest. Verder had ik gelukkig niets op een vreemde wond over mijn hele rechter onderarm na. Ik ben er nooit achter gekomen op welk moment die ontstaan is.

Klik om te vergroten...

ProfessorMelchior zei:

Borrelnootjes, biertje, popcorn en Coca Cola klaar?
Daar gaan we @Yainderidoo

Zoals reeds bekend woonde ik eind jaren '70 van de vorige eeuw in een zeer slechte wijk van London, V.K , waar ik probeerde met mijn Rock'n'Roll-band op te treden om de dagelijkse fish-and-chips te kunnen bekostigen en dat weg te spoelen met een glas Double Diamond Ale.

In 1964 had er een ware veldslag plaatsgevonden tussen de subcultuur-aanhangers Mods en Rockers op het strand van Brighton en men wilde daar een speelfilm over gaan produceren met in de hoofdrol de enige echte, ongelooflijk onsympathieke en uiterst arrogante Gordon Sumner, beter bekend zijnde als Sting. Een knul, die toen al de reputatie had, dat het niet moeizaam was om een hekel aan hem te hebben en die dat dan ook bij diverse gelegenheden waarmaakte.
De titel van de rolprent zou 'Quadrophenia' worden naar het gelijknamige album van de Britse band The Who.

Een casting-bureau ging langs de Rock'n'Roll- en Rockabilly-clubs om te vragen of "we" mee wilden werken voor de ruime vergoeding van £17,00 en een glas melk met een broodje.
Op de geplande opname-dag togen we met treinen vol richting Brighton, waar we ons moesten verzamelen aan één kant van de boulevard. De figuranten, die de Mods vertegenwoordigden stonden aan de andere kant en in het midden stond een groep figuranten verkleed als Bobby's, oftewel de politie-agenten.
Regie-assistenten brulden in megafoons wat er verwacht werd en diverse camera-mensen bevonden zich al op het strand.
Het was de bedoeling, dat de twee groepen figuranten elkaar zouden bestormen en deden alsof ze met elkaar op de vuist gingen net als de Brighton Beach Clash van 15 jaar daarvoor.

Na het gegeven signaal renden we elkaar tegemoet en pas toen kwam ik erachter, dat de idioten van het casting-bureau niet alleen figuranten onder de ware Rockers hadden aangeworven, maar ook bij de heuse Mods en dat beide groepen nog even een rekening met elkaar wilden vereffenen, aangezien de politie in 1964 tussenbeide was gekomen.
Inplaats van te "figureren" stond ik dus ineens op het strand serieus te vechten met allerlei gasten, die ik totaal niet kende, maar die vol het gevecht aangingen.
Sting begon te janken en rende in paniek naar de boulevard, waar hij zich verborg in een container voor film-materiaal.
Veel meer dan van me af meppen en mijn toch wel zeer puntige schoenen het werk laten verrichten kon ik ook niet, totdat ik een armleuning van een houten strandstoel af kon breken om daarmee het karwei voort te zetten.
De politie-figuranten bleven verstijfd op de boulevard staan en hadden geen interesse hun politietaken te vervullen, de camera-mensen filmden enthousiast door en de megafoon-brullers riepen van alles, dat toch niet meer verstaanbaar was.

Het beloofde glas melk met broodje zag ik aan me voorbij gaan, dus "acteerde" ik maar verder om enige ruimte om mij heen te creëeren en ik weet bijna zeker, dat er vandaag de dag in Engeland nog Mods rond zullen lopen, die puntschoenen als traumatisch ervaren.

En toen…was daar de politie! De echte welteverstaan. Bobby's, Checkered Police en agenten te paard en die bleken ook nog een rekening open te hebben staan, want die knuppelden, sloegen en schopten gedreven mee.
Iedereen zette het dus op een lopen, achtervolgd door de politie en met draaiende camera's. We werden naar het station geknuppeld en daar bleken de Mods ook heen gejaagd te zijn.
Brighton was een zgn. eindstation voor de treinen, dus was er maar één spoor voor heen en terug en dus ook maar één toegang, die tevens als uitgang diende. In de hal van het station ging het feest dus gewoon verder en probeerde een nu toch wel zeer grote overmacht aan politie-functionarissen ons wanhopig een trein in te trappen, terwijl de Mods de restauratieruimte in werden geslagen.

Onder bewaking van vele agenten zijn we naar London vervoerd met als voordeel, dat ik voor de terugreis niet mijn treinkaartje aan een conducteur heb hoeven laten zien, heb ik nimmer £17.00 gage ontvangen, zijn de filmbeelden van de "heldhaftige" daden van Sting op een later tijdstip in de rolprent gemonteerd, heeft de knuppelende echte brigadier ter paard in de film zich lekker kunnen uitleven en ben ik tot op heden mikpunt van spot bij de kinderen, die af en toe op de bank zitten te joelen, als ze de verstopte film weer eens hebben weten op te sporen.

Bezie met deze voorkennis het ondertussen legendarisch verworden film-fragment…en ween voor mij.

Klik om te vergroten...

ProfessorMelchior zei:

Het was ook niet heel handig om echte Rockers en Mods te casten @Texman en ik heb ook geen flauw idee, waarom jongeren elkaar te lijf gaan. Het zal de biologische natuur wel zijn.
Nu kwam ik net uit een onprettig oord, waar ik in een uniform mocht presteren, dus echt wakker heb ik niet gelegen van dit incident.

Die strandstoelen kwamen uiterst handig van pas @zenn Gelukkig sleepte ik niet een hele klapstoel mee, maar sta ik ergens bij tussen 3:30 en 3:32 te hakken. Uiteraard geheel beheerst als altijd.

Klik om te vergroten...