Nostalgie

[Texman]

Een vriendje van mij had Schuco en we speelde er vaak mee.
Schuco is een fabrikant van blikken speelgoed en modelauto's uit metaal.
In 1951 bracht het bedrijf een set Varianto 30 op de markt, waarbij de van een opwindmotortje voorziene autootjes zowel door middel van een spiraalveer konden worden bestuurd als over een spiraaldraad konden rijden. Deze spiraaldraden konden door middel van koppelstukken in de vorm van kruisingen, wissels, garages, tolhuisjes enz. met elkaar worden verbonden. Een aantal jaren later volgde de Elektro-versie van dezelfde modellen, maar met een elektromotor en batterijvoeding.
Het blikken speelgoed bestond uit vrije interpretaties van modellen. De "Mirako"-serie bestond uit auto's die een eigen aandrijving hadden en niet van de tafel konden vallen. Dit werd gerealiseerd door een aangedreven rubber wieltje dat dwars onder de auto, haaks op de langs-as draaide, op geringe hoogte boven het tafelblad. Zodra het voorste deel van de auto over de tafelrand viel raakte het wieltje het tafelblad, waarna de auto door dat wieltje weer op de tafel gewerkt werd. Bron: Wikipedia.



https://www.youtube.com/watch/?v=4sQu1X2nJCQ

 

[ProfessorMelchior]

Dit kende ik echt niet!
Waarschijnlijk omdat ik van een latere verschijningsdatum ben of omdat ik pas half jaren '60 weer in Nederland kwam te wonen.
Grappig speelgoed.

 

[Texman]

Ik denk ook dat het vrij zeldzaam was en ook duur. De modelspoorbanen van Marklin en Trix waren enorm populair in die tijd.
[DOUBLEPOST=1580890660][/DOUBLEPOST]

Dit kende ik echt niet!
Waarschijnlijk omdat ik van een latere verschijningsdatum ben of omdat ik pas half jaren '60 weer in Nederland kwam te wonen.
Grappig speelgoed.

Ik vind zojuist een Nederlandse website van Schuco hobbyisten/verzamelaars met veel informatie over het merk en de geschiedenis.
https://www.schuco-varianto.nl

 

[Texman]

Dat we vroeger erg koude winters hadden met strenge vorst getuigd deze foto van een bevroren fontein die genomen is ergens in de jaren 40 van de vorige eeuw. De locatie staat aan de zijkant van de foto .
Mooi stukje natuurlijke kunst.

 

[Texman]

“On September 4, 1882, Thomas Edison's Pearl Street electric power station began operations in New York City.”

 

[ProfessorMelchior]

Erg grappig beeld van lang geleden met een arbeider, die een "veiligheids-bolhoed draagt.

 

[MaartenK]

Even een tijdje uit de running geweest... dus niet alles bijgelegen. Soms krijg je iets teveel "op je bordje". Recentelijk is mijn moeder op 92 jarige leeftijd overleden (en ook nog een dierbare vriend). En dat werd blijkbaar iets teveel allemaal. Dus een tijdje rustig aangedaan.

Maar in dit topic nostalgie past het overlijden van mijn moeder toch op de één of andere manier ook nog goed. Na haar overlijden dacht ik juist veel meer aan vroeger, aan mijn jeugd. Mijn vader is al enige jaren geleden overleden. Maar nu ben je dan ineens beiden kwijt. En dat is toch op de één of andere manier anders.

Maar goed,...

Tijdens de afgelopen stormachtige dagen, letterlijk, met de storm Ciara, moest ik terugdenken aan hoe in mijn jeugdjaren mijn ouders een plank tegen het raam plaatsten. Wij woonden drie hoog in een huis, wat je tegenwoordig een appartement zou noemen. Maar dan wel een huis/appartement uit net na de oorlog met een houten vloer van planken dus niet van beton zoals tegenwoordig.

Als het dan stormde kon de ruit van de kamer, die vroeger natuurlijk niet van dubbel glas was of misschien zelfs wel dunner dan de huidige gewone ruit, door de storm breken. En het was toen heel gewoon om een plank te schagen tegen de ruit zodat deze niet teveel door de wind kon indeuken en breken. Die plank lag altijd klaar en kon in het kozijn van de ruit in daarvoor speciaal aangebrachte scharnieren worden geplaatst.

Herkennen jullie dat nog? Heel de straat was dan voorzien van zo' n plank voor de ruit als het ging stormen.

 

[ProfessorMelchior]

Alsnog gecondoleerd met het verlies van je moeder.

Een plank tegen de ruiten ken ik niet van de huizen, waar ik heb gewoond, maar wel van de schepen. Zogauw een storm massieve watermassa's gaat stuwen of golftoppen gaan overslaan, dan worden de zgn. "storm blinds" aan de buitenzijde voor de ramen bevestigd en gaan de knevels strakker vast bij de patrijspoorten.

 

[Texman]

Ook van mij gecondoleerd met het verlies van je moeder. Ik heb het ook allemaal meegemaakt (eerst mijn moeder en nog geen 14 dagen er na geheel onverwachts met schoonzus) dus ik begrijp wel dat je het een tijdje rustig aan hebt gedaan.

De plank tegen de ruiten bij storm kan ik mij wel herinneren. Wij hebben vroeger een tijd in Scheveningen gewoond en vlak bij zee krijg je als het stormt de volle laag.
Dus ook daar de plank voor de ramen. Maar ook in Den Haag waar wij in 1959 in een nieuwbouwflat gingen wonen was het nodig i.v.m. de grote ramen die toen erg in de mode waren. Wat nog enger was dat op de daken van de flats grind lag dat er bij een zware storm vanaf waaide en door de ramen sloeg van de flats die er tegen-over stonden. Ik kan mij nog een storm herinneren uit 1972 waarbij er hierdoor bij ons in de buurt een heleboel ruiten in waaide.

Ik heb een tijdje een collega gehad die bij mij in Den Haag werkte maar woonde in Utrecht.
Ik hoor het hem nog zeggen in Den Haag waait het altijd, al hoewel het soms een storm in een glas water is (Binnenhof).

 

[Boof72]

Ook namens mij nog.gecondoleerd.
Een plank voor het raam zegt mij niets, dit zal dan de leeftijd wel zijn

 

[Texman]

Vroeger hadden mensen ook luiken voor de ramen en dat deden ze niet alleen om zichzelf te beschermen bij een storm. Maar ook tegen allerlei gespuis en het buiten houden van de kou en hitte. In vroeger tijden moest je meer zelf redzaam zijn. Er was geen telefoon en er waren geen snelle vervoersmiddelen dus bij onraad e.d. stond je er alleen voor, vooral als je niet in de stad woonde.

 

[Jofa]

Allereerst gecondoleerd. Een verlies is altijd klote. 2, 5 jaar geleden is mijn vader op 66 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van parkingson. Het jaar daarop gefiets voor parkingson, gesponsord door mijn toenmalige werkgever.

Mijn vader was een duivenmelker. Ik herinner me nog hoe hij stond te roepen naar die beesten met een metalen bakje gevuld met voer. En maar rammelen. En zodra er 1 binnen was snel naar de klok om af te tikken, dat ding had ook zo'n kenmerkend geluid.

Van stormen oid niet echt last gehad. Wel een keer hoog water, dat er zandzakken voor de deur werden weggelegd. Mocht niet baten. En sneeuw... Gewoon een dik pak sneeuw. En s'middags schaatsen op natuurijs met vriendjes.

 

[Texman]

Parkingson is een hele nare ziekte. Ook voor de naasten is het heel moeilijk.
Daarom vind ik al die acties die mensen organiseren om geld in te zamelen voor een goed doel geweldig.
En dat je gefietst hebt voor parkingson is ook een hele mooie manier om je vader te gedenken
Mooie foto trouwens in je fiets uitrusting .

 

[zenn]

Mijn medeleven met je verlies, sterkte.

Een plank voor de ruit? Nee, maar 'k kan mij nog wel herinneren dat in de jaren 90 het ook eens zo hard stormde, een "echte" orkaan (genaamd Daria). De beelden van de weggeslagen duinen, die veelvuldig in het nieuws te zien waren maakte op mij grote indruk trouwens.

Daarbij ook het mythische verhaal dat de ronde ging tussen alle kinderen op school over René; een ielig roodharig jochie met een syndroom/ziekte waardoor hij heel klein was. Welke zat in mijn klas, die door de wind werd opgepakt en zo door de lucht heen vloog.

 

[Texman]

Ik kan mij deze storm nog goed herinneren. Ik was op mijn werk toen wij door onze leiding werden gewaarschuwd voor de nadering van een zeer zware storm.
Wij kregen het advies om als we niet te ver weg woonde direct naar huis te gaan of op kantoor te blijven tot dat de storm in kracht was afgenomen en het veilig was.
Ik ben toen met de tram naar huis gegaan en dat was al een hachelijke onderneming omdat het inmiddels vreselijk te keer ging. Toen ik uit de tram kwam heb voor mijn leven moeten rennen omdat overal de dakpannen van de daken vlogen. Mijn hele flat stond de schudden en het was een enorm kabaal. Toen ik uit mijn huiskamer naar buiten keek zag ik van alles door de lucht vliegen. Even heb ik overwogen om in de kelder te gaan zitten. Rond acht uur s' avonds nam de storm iets in kracht af maar kwam er wel een enorme bak met regen naar beneden. Ook op het dak van mijn flat waren dakpannen losgekomen. Uit het journaal bleek dat het om een uitzonderlijke zware storm ging en dat ook de schade overal groot was. Als je de storm van 1990 vergelijk met die van het afgelopen weekend was die laatste eigen niets meer dan briesjes. Wat natuurlijk niet zo was. Het is misschien gek maar sinds die tijd ben ik veel meer op mijn hoede bij een stormwaarschuwing en kijken we of alles rondom het huis veilig staat.

 

[ProfessorMelchior]

Ik zou een luxe jacht voor de eigenaar vanaf de Zuid-Franse kust naar Nederland gaan varen en op de weerfax zag ik dat er een heftige storm naderde. Ik stelde de eigenaar voor los te gaan en te vertrekken, maar deze stond zenuwachtig op een sigaar te bijten en wilde in de haven aangemeerd blijven liggen. Ik vertelde hem, dat ik een storm liever op zee uitreed, waar ik dan de ruimte had en dat er liggend in de haven waarschijnlijk ernstige schade veroorzaakt zou worden. De nu zwaar zwetende eigenaar van het jacht besloot dat we bleven en ik herhaalde het verzoek in de volgende tijd nog enkele malen tot de storm ons had bereikt en over ons heen gierde. De binnenkomende deining was fors en in combinatie met de wind liepen de kades onder, spoelden voertuigen de haven in en werden kleine zeiljachten het land op gestuwd. Ik besloot, dat we uit gingen varen, maar de eigenaar was nu totaal in paniek en begon te roepen, dat dit niet meer mogelijk was. Op dat moment brak de gehele steiger met een donderend geraas van versplinterend hout uit elkaar, waarop ik nogal droog zei, dat we nu los waren en konden gaan varen en koers zette naar de havenuitgang.
Met een jacht-eigenaar wiens gezicht nu groen gekleurd was en die zijn broek stond te bevuilen ben ik voor de wind gaan varen en zijn we met een ongelooflijke snelheid voortgedreven en hebben we zonder enige schade Gibraltar gepasseerd.

Ik ben de arme kerel nog enkele malen tegen gekomen, waarop hij me iedere keer een klap op de schouder gaf en me toefluisterde: 'Weet je nog toen…'.

 

[Jofa]

Machtig mooi verhaal!

 

[Boof72]

 

[Texman]

Mijn broer kreeg toen hij een jaar of 5 was zo'n klapperpistool.
Opgetogen toog hij naar mijn opa en oma en bij binnenkomst liet hij zijn pistool zien en zij hij heel enthousiast, "jullie schiet ik het eerste dood"
Helaas hadden mij opa en oma geen gevoel voor humor en rest laat zich raden.

 

[zenn]

Die rolletjes die erin gingen kon je ook altijd zo mooi langs de voegen van de muur laten knallen. 'K had zo'n pistool met van die 'rondjes' die er in gingen, kocht m'n moeder altijd per doos, omdat die dingen best prijzig waren per pakje en dan meestal bij Giraffe (een discountformule van Blokker).

Kan mij nog wel goed herinneren dat we met alle kinderen hier uit de buurt, dat waren er zow'n +50, in leger kleding liepen en 'oorlogje' speelden. Klappertjespistolen & pijltjes/besjesschieters en omgebouwde kinderwagenonderstellen & skelters als tanks. Gingen we bunkers maken, een 'geleend' Herras hek bovenop het gat, bedekken met grofvuil planken en zand erover zodat hij niet te zien was. Uitkijktorens in de bomen en natuurlijk overal vislijn gespannen als struikeldraad. En niet te vergeten die ene boze buurman die dan ging lopen zeiken en alles kapot maakte...

Soms mis 'k die tijd wel, lekker onbezorgd en je nergens druk over te hoeven maken.