Decembermaand

ProfessorMelchior

Administrator
Staff
Oerbaard
Tot mijn schande moet ik toegeven, dat ik in een ver verleden tijdens mijn jeugdige jaren zo'n "opblazertje" ben geweest.:rolleyes:
Telefooncellen, rioolputten en zelfs ooit een zes-étage portiek van een flat (alle étages tegelijk, dus dat was wel knap!:)) moesten er aan geloven.

Het leverde me twee dingen op:
tijdens mijn militaire diensttijd was ik zeer bedreven met allerhande explosief materiaal, waardoor ik hiermee tot instructeur gebombardeerd werd. Het tweede feit was, dat ik nog zeer goed kan herinneren toen de eerste brisantbom in mijn nabijheid geworpen werd. Ik had al ervaring met de kinderlijke knalletjes van handgranaten, personeels- en landmijnen, mortier-granaten en artillerie-geschut, maar die eerste brisantbom was een openbaring. Mijn uniform wapperde door de luchtverplaatsing, om mij heen zocht iedereen dekking voor rondvliegend puin, de scherpe lucht van kordiet en brisant vulde mijn neusgaten en een wolk stof overdekte me.
Ik stond alleen maar geheel geobsedeerd te staren en bedacht me 'Zo'n ontploffing ga ik nooit overtreffen!'

Ik heb nooit meer één stuk vuurwerk aangestoken! (Y)
 

redangel

Baard
Tot mijn schande moet ik toegeven, dat ik in een ver verleden tijdens mijn jeugdige jaren zo'n "opblazertje" ben geweest.:rolleyes:
Telefooncellen, rioolputten en zelfs ooit een zes-étage portiek van een flat (alle étages tegelijk, dus dat was wel knap!:)) moesten er aan geloven.

Het leverde me twee dingen op:
tijdens mijn militaire diensttijd was ik zeer bedreven met allerhande explosief materiaal, waardoor ik hiermee tot instructeur gebombardeerd werd. Het tweede feit was, dat ik nog zeer goed kan herinneren toen de eerste brisantbom in mijn nabijheid geworpen werd. Ik had al ervaring met de kinderlijke knalletjes van handgranaten, personeels- en landmijnen, mortier-granaten en artillerie-geschut, maar die eerste brisantbom was een openbaring. Mijn uniform wapperde door de luchtverplaatsing, om mij heen zocht iedereen dekking voor rondvliegend puin, de scherpe lucht van kordiet en brisant vulde mijn neusgaten en een wolk stof overdekte me.
Ik stond alleen maar geheel geobsedeerd te staren en bedacht me 'Zo'n ontploffing ga ik nooit overtreffen!'

Ik heb nooit meer één stuk vuurwerk aangestoken! (Y)
napalm.jpg
;):cool::D
 

Laurent1965

Zware baard
Daar heeft @Yainderidoo misschien wel een puntje!
Het hoort toch zo te zijn, dat je met een plezierig gevoel naar je werk gaat?
Als dat niet meer zo is, dan is het tijd om diep na te denken en een andere richting te kiezen. Toch?
Werk is voor mij al heel lang..... Werk! Veel te veel protocollen in de zorg....!
Met 54 ligt iets (totaal) anders niet voor het oprapen, daarbij mensen vinden me goed in wat ik doe, ploeg lijdzaam voort...:eek:
 

Texman

Koning Baard
Ook ik heb vaak gedacht dat de protocollen en vastgestelde werkwijzen belangrijker waren dan de ontwerpen waar we me bezig waren.
Ik was werkzaam op een verkeerskundige afdeling. De voorschriften en aanbevelingen om de openbare ruimte en wegen veilig in te richten zijn gigantisch.
Bijna alles is vast gelegd in wet en regelgeving en vastgestelde aanbevelingen. En dat is goed anders wordt het een zooitje. Al de ontwerpen die wij produceerden moesten dus daar aan voldoen. En om het iets makkelijker te maken hadden we ook een Handboek Openbare Ruimte. Dit hoorde gewoon bij ons werk. Maar daarnaast hadden ook te voldoen aan de voorschriften en protocollen van de kwaliteitszorg, en andere door de dienst opgelegde protocollen en werkwijze zoals voor het beheren van financieren, tijdverantwoording en allerlei overleggen. En dit alles in een voortdurende veranderende organisatie en het komen en gaan van inhuurkrachten. Niet makkelijk dus maar ik heb het altijd graag gedaan ;).
 

Laurent1965

Zware baard
Ik moet letterlijk rapporteren dat ik gerapporteerd heb, allemaal tijd die voor de zorgvrager bestemd is.... Bijna de helft van de beschikbare tijd voor een zorgvrager gaat op in administratie, waarvan 70% nutteloos, of zaken die de leiding heeft afgeschoven op ons.
En steeksproefgewijs wordt dit dan ook nog gecontroleerd door iemand die zowat het dubbele van ons uurloon heeft...
En dan werk je 1 op 1 thuis met mensen met oa wanen, hallucinaties en zwakbegaafd, zit je constant met je I-padje te klooien, terwijl mensen het heel moeilijk hebben en blij zijn dat ze eindelijk iemand zien, vaak ben je hun enige contact.
Er zijn collega's die thuis (uren) gaan zitten bijwerken in eigen tijd (...), dacht het niet, hier pas ik voor, werktijd is werktijd, privé is privé!
En dat je midden 50 bent boeit niemand, je moet hetzelfde presteren dan een collega van 25.
Hoe anders was het 30 jaar geleden, toen ik begon.
Regels zijn broodnodig, maar je kunt ook doorslaan.
 
Laatst bewerkt:

Texman

Koning Baard
Dat indekken heb ik de laatste jaren ook zien gebeuren en niemand meer die ergens z'n nek voor wilde uitsteken.
Iedereen zat achter een barrière van voorschriften, regels en protocollen. Dingen die ik vroeger heel makkelijk voor elkaar kreeg werden hierdoor steeds moeilijker en zelfs onmogelijk.
 

ProfessorMelchior

Administrator
Staff
Oerbaard
Met interesse volg ik de posts en ik vraag me serieus af, waar al het gemopper vandaan komt, want ik ga er vanuit, dat eenieder de volwassenheid bereikt heeft, professioneel te werk gaat en de nodige ervaring meedraagt en zich dan als een stage-lopende vakkenvuller laat aansturen, zonder even te melden:
'Fuck off met je idiote protocollen! Ik heb werk te doen en ben niet aangenomen als administratieve kracht, dus je kunt een secretaresse met me mee sturen of het anders vergeten'.

Of nog beter: lees de T-shirt tekst en ga eens goed nadenken. ;)

image.jpeg
 

Laurent1965

Zware baard
Je kunt er wel tegenin gaan, wat ik regelmatig doe, de rest houdt echter de mond en ze laten jou de kastanjes uit het vuur halen.
Mijn ervaring is, niemand staat je bij, terwijl iedereen hetzelfde of erger ervaart... Iedereen is bang voor zijn hagje...
Met als gevolg dat jij in de gaten wordt gehouden en als lastige dwarsligger wordt gezien, als je niet uitkijkt kan dit ook nog je exit betekenen, er gingen mij al meerdere collega's voor...., zitten nu thuis met een uitkering.
De "leiding" bestaat tegenwoordig uit een jongere generatie, zeer gedreven veelal vrijgezellen, thuis is niets, respect is een vies woord, storten zich volledig op het werk, ellebogenwerk en anderen onderuit halen om er zelf beter van te worden wordt niet geschuwd, doet zich iets anders voor zijn ze of weg, of in een langdurige burn-out...
Het is tegenwoordig eten of gegeten worden helaas....

Maar goed, moest het nog even delen, weer genoeg gezeikt, we blijven met baard en al positief in 2020!! :);)
 
Laatst bewerkt:
Banner image
Top