Nostalgie
- Topicstarter RobRockhard
- Startdatum
Hier hetzelfde: op de kazerne werd er niet naar gekeken. 
Yainderidoo
Zware baard
Texman
Koning Baard
Oef, foutje ik was toen 28 en nu 68 goed opgemerkt. Dit soort dingen krijg je al je ouder wordtHuh? Ik meende dat jij over de 60 was ????
Laurent1965
Zware baard
Ook net van "na mijn tijd", lijkt me wel leuk!Over nostalgie gesproken: Herinneren jullie je deze nog?
Robbie Tobbie en het Frawatuig
mcvries
Baard
Ja die ken ik nog wel!Over nostalgie gesproken: Herinneren jullie je deze nog?
Robbie Tobbie en het Frawatuig
zenn
Zware baard
'K mis de kleine cd/dvd winkels, waar je lekker kon rondneuzen in de schappen.
'K mis de videoverhuurwinkel op de hoek, om een stapel filmpjes uit te kiezen.
'K mis de knusse bioscoop met maar 3 kleine zaaltjes, die rook naar geur van zoete popcorn.
'K mis het lokale poppodium, welke op een centrale locatie zat en fungeerde als stamkroeg.
Jammer dat alles zo massaal, groot en onpersoonlijk is geworden.
'K mis de videoverhuurwinkel op de hoek, om een stapel filmpjes uit te kiezen.
'K mis de knusse bioscoop met maar 3 kleine zaaltjes, die rook naar geur van zoete popcorn.
'K mis het lokale poppodium, welke op een centrale locatie zat en fungeerde als stamkroeg.
Jammer dat alles zo massaal, groot en onpersoonlijk is geworden.
Yainderidoo
Zware baard
Toch zit dit heden in de menselijke geest, want sinds de jaren '80 hebben de grote ketens het straatbeeld overgenomen.
Een wrang voorbeeld uit eigen ervaring:
Een bevriend stel vroeg me of ik aardig Frans kon spreken en bekend was in Brussel, want daar wilden ze een dagje heen en het zou prettig zijn als ik hen kon vergezellen. Ik stemde toe en we reisden per trein naar de Belgische hoofdstad, waar we aankwamen in de Marollen.
Voor degene, die hier minder bekend is; de Marollen, gelegen in Brussel Zuid, is een oude volksbuurt volgestouwd met vintage- en antiekwinkeltjes, pleintjes met vreemde rommelmarktjes, Arabische eettentjes, Indiase prullaria en heel veel grappige en zeer gespecialiseerde zaakjes met bijvoorbeeld alleen deurknoppen, vulpennen of soorten houtlak.
Ik vermaak me prima in dit soort buurten, praat met Jan en Alleman, eet totaal onbekende lekkernijen en koop gekke artikelen of verloren gewaand antiek. Het bevriende stel volgde mij met weinig enthousiasme en met enige waarneembare angst in de ogen bij het zien van de vervaarlijk uitziende Sikhs met hun tulbanden en baarden of de Manouche kooplui met de Bastos-sigaretten tussen hun gouden tanden geklemd.
Na een uurtje of drie door de stegen en kasseien-straten gedwaald te hebben werd me aarzelend gevraagd of er ook nog een "normaal" deel van Brussel bestond. 'Jawel', antwoordde ik 'Noord is het moderne gedeelte van de stad, waar ook het Europees Parlement zetelt. Een half uurtje wandelen vanaf hier'.
Daar wilden ze wel graag heen, dus we gingen op pad. De straten werden strakker, de winkels saaier en we bereikten Brussel Noord, dat precies hetzelfde oogt, als het centrum van Rotterdam, Den Haag, Breda en nog dertigduizend van dit soort gelijkwaardige steden.
We bereikten de eerste grote winkelstraat en de vriend roept: 'Kijk!! De MediaMarkt!!!' en verdwijnt naar binnen om te gaan shoppen.
Een drie kwartier later zitten we in de uiterst keurige Passage een kop koffie met een droge wafel weg te werken en bekijk ik de gelukkige blik in de ogen van het stel. Voor hen is er nu "orde" en "bekendheid" en ik vraag me af, waarom ik het hele eind naar Brussel gereisd ben voor een exacte copie van de binnenstad van Rotterdam.
Moraal van het verhaal: tegenwoordig wil men niet meer naar kleine videotheken of barretjes in achteraf-straatjes, omdat men vermoedt door het door messentrekkers beheerste Marseille te sluipen; men wil in iedere stad dezelfde ketens met artikelen, zodat het lijkt of men "thuis" is, want dan is het beeld "veilig".
Een wrang voorbeeld uit eigen ervaring:
Een bevriend stel vroeg me of ik aardig Frans kon spreken en bekend was in Brussel, want daar wilden ze een dagje heen en het zou prettig zijn als ik hen kon vergezellen. Ik stemde toe en we reisden per trein naar de Belgische hoofdstad, waar we aankwamen in de Marollen.
Voor degene, die hier minder bekend is; de Marollen, gelegen in Brussel Zuid, is een oude volksbuurt volgestouwd met vintage- en antiekwinkeltjes, pleintjes met vreemde rommelmarktjes, Arabische eettentjes, Indiase prullaria en heel veel grappige en zeer gespecialiseerde zaakjes met bijvoorbeeld alleen deurknoppen, vulpennen of soorten houtlak.
Ik vermaak me prima in dit soort buurten, praat met Jan en Alleman, eet totaal onbekende lekkernijen en koop gekke artikelen of verloren gewaand antiek. Het bevriende stel volgde mij met weinig enthousiasme en met enige waarneembare angst in de ogen bij het zien van de vervaarlijk uitziende Sikhs met hun tulbanden en baarden of de Manouche kooplui met de Bastos-sigaretten tussen hun gouden tanden geklemd.
Na een uurtje of drie door de stegen en kasseien-straten gedwaald te hebben werd me aarzelend gevraagd of er ook nog een "normaal" deel van Brussel bestond. 'Jawel', antwoordde ik 'Noord is het moderne gedeelte van de stad, waar ook het Europees Parlement zetelt. Een half uurtje wandelen vanaf hier'.
Daar wilden ze wel graag heen, dus we gingen op pad. De straten werden strakker, de winkels saaier en we bereikten Brussel Noord, dat precies hetzelfde oogt, als het centrum van Rotterdam, Den Haag, Breda en nog dertigduizend van dit soort gelijkwaardige steden.
We bereikten de eerste grote winkelstraat en de vriend roept: 'Kijk!! De MediaMarkt!!!' en verdwijnt naar binnen om te gaan shoppen.
Een drie kwartier later zitten we in de uiterst keurige Passage een kop koffie met een droge wafel weg te werken en bekijk ik de gelukkige blik in de ogen van het stel. Voor hen is er nu "orde" en "bekendheid" en ik vraag me af, waarom ik het hele eind naar Brussel gereisd ben voor een exacte copie van de binnenstad van Rotterdam.
Moraal van het verhaal: tegenwoordig wil men niet meer naar kleine videotheken of barretjes in achteraf-straatjes, omdat men vermoedt door het door messentrekkers beheerste Marseille te sluipen; men wil in iedere stad dezelfde ketens met artikelen, zodat het lijkt of men "thuis" is, want dan is het beeld "veilig".
Yainderidoo
Zware baard
Texman
Koning Baard
Ik ben het helemaal met je eens. Vroeger toen ik in Den Haag Zuidwest woonde ging ik altijd platen kopen bij Kees. Kees had een kleine winkel in de Groenzijde.
Kees verkocht van alles en nog wat maar op den duur steeds meer platen en later CD's. Kees werd een begrip in een groot deel van Den Haag.
Het was zo'n kleine ondernemer die platen importeerde. Het was er gezellig en ook zijn vrouw en later zijn zoon stonden in de zaak. Voor mij begon het weekend altijd bij Kees. Kees is helaas niet meer onder ons maar ik bewaar hele fijne herinneringen aan hem. Vrijwel alle soortgelijke platen winkels in Den Haag zijn verdwenen.
Er er waren er een hoop in de jaren 80 en 90. Op dit moment wordt bij mij in Leidschendam het grootste winkelcentrum van Nederland gebouw. Een deel is inmiddels in gebruik dus ik ben wezen kijken. Het is ontzettend mooi, je weet niet wat je ziet als je er voor de eerste keer komt. Ik denk niet dat ik veel naar toe zal gaan. Het is volledig overdekt. Je bent niet lekker in de buitenlucht. En wat de prof schrijft het is veel van het zelfde. En door de grote afmeting van het winkelcentrum loop je je rot om iets te vinden. En het grootste deel is nog niet eens af. O ja hoe het heet The Mall Of The Netherlands
Maar ik blijf het gewoon Leidschenhage noemen.[DOUBLEPOST=1575392079][/DOUBLEPOST]
Geweldig verhaal Prof, ik zou in zo'n rommelige wijk ook uren kunnen dwalenToch zit dit heden in de menselijke geest, want sinds de jaren '80 hebben de grote ketens het straatbeeld overgenomen.
Een wrang voorbeeld uit eigen ervaring:
Een bevriend stel vroeg me of ik aardig Frans kon spreken en bekend was in Brussel, want daar wilden ze een dagje heen en het zou prettig zijn als ik hen kon vergezellen. Ik stemde toe en we reisden per trein naar de Belgische hoofdstad, waar we aankwamen in de Marollen.
Voor degene, die hier minder bekend is; de Marollen, gelegen in Brussel Zuid, is een oude volksbuurt volgestouwd met vintage- en antiekwinkeltjes, pleintjes met vreemde rommelmarktjes, Arabische eettentjes, Indiase prullaria en heel veel grappige en zeer gespecialiseerde zaakjes met bijvoorbeeld alleen deurknoppen, vulpennen of soorten houtlak.
Ik vermaak me prima in dit soort buurten, praat met Jan en Alleman, eet totaal onbekende lekkernijen en koop gekke artikelen of verloren gewaand antiek. Het bevriende stel volgde mij met weinig enthousiasme en met enige waarneembare angst in de ogen bij het zien van de vervaarlijk uitziende Sikhs met hun tulbanden en baarden of de Manouche kooplui met de Bastos-sigaretten tussen hun gouden tanden geklemd.
Na een uurtje of drie door de stegen en kasseien-straten gedwaald te hebben werd me aarzelend gevraagd of er ook nog een "normaal" deel van Brussel bestond. 'Jawel', antwoordde ik 'Noord is het moderne gedeelte van de stad, waar ook het Europees Parlement zetelt. Een half uurtje wandelen vanaf hier'.
Daar wilden ze wel graag heen, dus we gingen op pad. De straten werden strakker, de winkels saaier en we bereikten Brussel Noord, dat precies hetzelfde oogt, als het centrum van Rotterdam, Den Haag, Breda en nog dertigduizend van dit soort gelijkwaardige steden.
We bereikten de eerste grote winkelstraat en de vriend roept: 'Kijk!! De MediaMarkt!!!' en verdwijnt naar binnen om te gaan shoppen.
Een drie kwartier later zitten we in de uiterst keurige Passage een kop koffie met een droge wafel weg te werken en bekijk ik de gelukkige blik in de ogen van het stel. Voor hen is er nu "orde" en "bekendheid" en ik vraag me af, waarom ik het hele eind naar Brussel gereisd ben voor een exacte copie van de binnenstad van Rotterdam.
Moraal van het verhaal: tegenwoordig wil men niet meer naar kleine videotheken of barretjes in achteraf-straatjes, omdat men vermoedt door het door messentrekkers beheerste Marseille te sluipen; men wil in iedere stad dezelfde ketens met artikelen, zodat het lijkt of men "thuis" is, want dan is het beeld "veilig".
.
Laurent1965
Zware baard
Super weer deze!!Toch zit dit heden in de menselijke geest, want sinds de jaren '80 hebben de grote ketens het straatbeeld overgenomen.
Een wrang voorbeeld uit eigen ervaring:
Een bevriend stel vroeg me of ik aardig Frans kon spreken en bekend was in Brussel, want daar wilden ze een dagje heen en het zou prettig zijn als ik hen kon vergezellen. Ik stemde toe en we reisden per trein naar de Belgische hoofdstad, waar we aankwamen in de Marollen.
Voor degene, die hier minder bekend is; de Marollen, gelegen in Brussel Zuid, is een oude volksbuurt volgestouwd met vintage- en antiekwinkeltjes, pleintjes met vreemde rommelmarktjes, Arabische eettentjes, Indiase prullaria en heel veel grappige en zeer gespecialiseerde zaakjes met bijvoorbeeld alleen deurknoppen, vulpennen of soorten houtlak.
Ik vermaak me prima in dit soort buurten, praat met Jan en Alleman, eet totaal onbekende lekkernijen en koop gekke artikelen of verloren gewaand antiek. Het bevriende stel volgde mij met weinig enthousiasme en met enige waarneembare angst in de ogen bij het zien van de vervaarlijk uitziende Sikhs met hun tulbanden en baarden of de Manouche kooplui met de Bastos-sigaretten tussen hun gouden tanden geklemd.
Na een uurtje of drie door de stegen en kasseien-straten gedwaald te hebben werd me aarzelend gevraagd of er ook nog een "normaal" deel van Brussel bestond. 'Jawel', antwoordde ik 'Noord is het moderne gedeelte van de stad, waar ook het Europees Parlement zetelt. Een half uurtje wandelen vanaf hier'.
Daar wilden ze wel graag heen, dus we gingen op pad. De straten werden strakker, de winkels saaier en we bereikten Brussel Noord, dat precies hetzelfde oogt, als het centrum van Rotterdam, Den Haag, Breda en nog dertigduizend van dit soort gelijkwaardige steden.
We bereikten de eerste grote winkelstraat en de vriend roept: 'Kijk!! De MediaMarkt!!!' en verdwijnt naar binnen om te gaan shoppen.
Een drie kwartier later zitten we in de uiterst keurige Passage een kop koffie met een droge wafel weg te werken en bekijk ik de gelukkige blik in de ogen van het stel. Voor hen is er nu "orde" en "bekendheid" en ik vraag me af, waarom ik het hele eind naar Brussel gereisd ben voor een exacte copie van de binnenstad van Rotterdam.
Moraal van het verhaal: tegenwoordig wil men niet meer naar kleine videotheken of barretjes in achteraf-straatjes, omdat men vermoedt door het door messentrekkers beheerste Marseille te sluipen; men wil in iedere stad dezelfde ketens met artikelen, zodat het lijkt of men "thuis" is, want dan is het beeld "veilig".
[DOUBLEPOST=1575398698][/DOUBLEPOST]
Inderdaad de videotheek, en dan "toevallig" met rooie oortjes net even die ene bewuste hoek in lopen...
[DOUBLEPOST=1575399600][/DOUBLEPOST]Jammer inderdaad dat alles zo'n eenheidsworst dreigt te worden, steden hadden vroeger iets eigens, verrassende winkeltjes, ging vroeger veel naar Maastricht, 25 minuten, niks meer aan!
Tegenwoordig rij ik door naar Luik, hangt wel nog veel die oude sfeer, lekker rauwe stad trouwens, kom er veel en heel graag!.
Luik op mijn lijstje, Leidschendam eraf…
In Den Haag zat in de Jan Hendrikstraat (achter muziekhandel Servaas) het met vinyl volgeladen pandje van Only Yesterday.
De eigenaar, die toen al aardig op leeftijd was, had een enorme kennis over Jazz en de musici in zijn hoofd. De L.P.'s in zijn winkel waren ware juweeltjes, maar ik was een sloeberende, beginnende muzikant, dus enige aanschaf lag ver boven mijn budget, want dat was nul.
Iedere keer dat ik in de winkel verscheen kwam hij op samenzweerderige manier achter de toonbank vandaan en schoof me enkele platen toe. 'Hier moet je eens naar luisteren' of 'Probeer dit maar eens te spelen' waren zijn teksten en dan werd ik het winkeltje weer uitgeduwd zonder dat ik voor de platen hoefde te betalen.
Ik weet echt niet meer hoe de man heette of zijn dochter, die ook wel eens in de winkel aanwezig was, maar hij is mijn grote muziek-sponsor geweest met een fantastisch karakter.
Op het moment, dat ik aardig verdiende met optredens rekende ik netjes af en kreeg altijd met een vette knipoog een korting. Als ik protesteerde zei hij: 'Iemand moet deze muziek blijven spelen en jij kan het', waarna ik weer richting deur geduwd werd.
In Den Haag zat in de Jan Hendrikstraat (achter muziekhandel Servaas) het met vinyl volgeladen pandje van Only Yesterday.
De eigenaar, die toen al aardig op leeftijd was, had een enorme kennis over Jazz en de musici in zijn hoofd. De L.P.'s in zijn winkel waren ware juweeltjes, maar ik was een sloeberende, beginnende muzikant, dus enige aanschaf lag ver boven mijn budget, want dat was nul.
Iedere keer dat ik in de winkel verscheen kwam hij op samenzweerderige manier achter de toonbank vandaan en schoof me enkele platen toe. 'Hier moet je eens naar luisteren' of 'Probeer dit maar eens te spelen' waren zijn teksten en dan werd ik het winkeltje weer uitgeduwd zonder dat ik voor de platen hoefde te betalen.
Ik weet echt niet meer hoe de man heette of zijn dochter, die ook wel eens in de winkel aanwezig was, maar hij is mijn grote muziek-sponsor geweest met een fantastisch karakter.
Op het moment, dat ik aardig verdiende met optredens rekende ik netjes af en kreeg altijd met een vette knipoog een korting. Als ik protesteerde zei hij: 'Iemand moet deze muziek blijven spelen en jij kan het', waarna ik weer richting deur geduwd werd.
Yainderidoo
Zware baard
Je moet ECHT een boek schrijven.....hebben we al eerder gezegd......ik koop je eerste graag....en graag gesigneerd (ook al eerder gezegd)
[DOUBLEPOST=1575489978][/DOUBLEPOST]EN als bijlage een stukje Aleppo zeep.....hahahahaha.....
[DOUBLEPOST=1575489978][/DOUBLEPOST]EN als bijlage een stukje Aleppo zeep.....hahahahaha.....
Yainderidoo
Zware baard
@ProfessorMelchior Ik weet ook een mooie manier hoe je dat zou kunnen doen. Ik heb de boeken van "The Collected Jorkens", geschreven door niemand minder dan Edward John Moreton Drax Plunkett, 18th century Baron of Dunsany oftewel Lord Dunsany. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Collected_Jorkens
Meesterlijke kleine korte stukjes. Heel leuk om af en toe eens een paar te lezen. Deze zelfde schrijver heeft ook "The King of Elflands Daughter" geschreven....ook een klassieker. De naam van den schrijver is toch hartstikke Steampunk? Ik zou de zelfde schrijfwijze toepassen voor jou verhaaltjes. Settting? Bv bij een goede oude Barbier...waar het heerlijke toeven is en de echte Baarden graag komen. Ik zie er nu al naar uit. En nou houd ik mijn mond er verder over.....zet hem op Prof
Ik heb de boeken van "The Collected Jorkens", geschreven door niemand minder dan Edward John Moreton Drax Plunkett, 18th century Baron of Dunsany oftewel Lord Dunsany. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Collected_JorkensMeesterlijke kleine korte stukjes. Heel leuk om af en toe eens een paar te lezen. Deze zelfde schrijver heeft ook "The King of Elflands Daughter" geschreven....ook een klassieker. De naam van den schrijver is toch hartstikke Steampunk? Ik zou de zelfde schrijfwijze toepassen voor jou verhaaltjes. Settting? Bv bij een goede oude Barbier...waar het heerlijke toeven is en de echte Baarden graag komen. Ik zie er nu al naar uit. En nou houd ik mijn mond er verder over.....zet hem op Prof
Nee, blijf maar denken en spuien, want "settings" zijn interessant.
Ik ga me eens even verdiepen in de materie, die je voorsteld.
(Boeken heb ik al eens uitgegeven, maar dat was in het buitenland: 'The Perfect Bandleader' over management voor orkestleiders, 'The Edge of the Medal' over een expeditie met een oude leger-truck en 'Stand High, Run Low' een handboek voor fotografen in conflict-gebieden en vanaf 2010 ben ik met een historisch onderzoek bezig, waar een tweetal boeken en een documentaire mee gemoeid zijn, maar die laten nog enige tijd op zich wachten, omdat de hele film-karavaan een bepaald gebied niet kan betreden.
Voor Nederlandse boeken heb ik een advies-rol gehad bij de uitgaves van een vriend/historicus Edwin Ruis 'Spionnennest' over spionage in Rotterdam tijdens de 1e W.O. en 'Vechtmissie' over de allereerste Nederlandse militaire missie gedurende 1913-1914 in Albanië.)
Ik ga me eens even verdiepen in de materie, die je voorsteld.
(Boeken heb ik al eens uitgegeven, maar dat was in het buitenland: 'The Perfect Bandleader' over management voor orkestleiders, 'The Edge of the Medal' over een expeditie met een oude leger-truck en 'Stand High, Run Low' een handboek voor fotografen in conflict-gebieden en vanaf 2010 ben ik met een historisch onderzoek bezig, waar een tweetal boeken en een documentaire mee gemoeid zijn, maar die laten nog enige tijd op zich wachten, omdat de hele film-karavaan een bepaald gebied niet kan betreden.
Voor Nederlandse boeken heb ik een advies-rol gehad bij de uitgaves van een vriend/historicus Edwin Ruis 'Spionnennest' over spionage in Rotterdam tijdens de 1e W.O. en 'Vechtmissie' over de allereerste Nederlandse militaire missie gedurende 1913-1914 in Albanië.)
Als er een Hel zou bestaan, dan ziet die er voor mij zo uit!
